ΟΧΙ ΣΤΑ ΙΣΑ ΜΕΡΙΔΙΑ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
OXI στα ίσα τα μερίδια ευθύνης για την κρίση.
Περίσκεψη στις εκλογές Mαΐου 2012.
Ιακ. Μπριλή
Μαθηματικού.
Αν πριν από δυόμισι χρόνια έλεγε γνωστικός Έλληνας πως θα πάρομε τέτοια κατηφόρα , όλοι οι υπόλοιποι θα τον λέγαμε τρελό κι ανισόρροπο. Ποιος μπορούσε να διανοηθεί πως θα φτάναμε γοργά- γοργά προς το κατώφλι της εξαθλίωσης. Κανείς. Να όμως που συρθήκαμε και πάμε ολοταχώς προς την ανέχεια και την πείνα. Μπαίνεις στο super market και δεν τολμάς να απλώσεις το χέρι σου στα προϊόντα. Αλλιώτικη ήταν η πείνα της κατοχής. Τότε ούτε πράγματα είχε , ούτε φράγκο στην τσέπη. Τώρα πράγματα και χίλιοι πειρασμοί του εμπορίου σε περιστοιχίζουνε κι εσύ μόνο κοιτάς γιατί δεν έχεις ευρώ να αγοράσεις. Άνθρακας κι ο θησαυρός που μας έλεγαν πως θα πέσουν οι μισθοί ,μα θα πέσουν κι οι τιμές…
Το αποτέλεσμα είναι οδυνηρό για όλους μας όσο πολύ ή λίγο κι αν έχομε ευθύνη. Γιατί ένα μέρος ευθύνης έχει ο καθένας μας και αρχίζει αυτό από την ψήφο μας σ΄ αυτούς που αναθέσαμε τις τύχες της χώρας και ύστερα τους αφήσαμε να κάνουνε «τα δικά τους» με την τυφλή εμπιστοσύνη και την αδιαφορία μας. Μα υπάρχει μεγάλο μέρος ευθύνης σ΄ όσους πολίτες επιπόλαια ενήργησαν τόσα χρόνια με δάνεια, με ρουσφέτια με γνωριμίες με κλεψιές και λαμογιές, με ψευτοσυντάξεις αναπηρίας και με επιδόματα προνοίας άνευ αιτίας.. Υπάρχει δε μέγιστο μέρος ευθύνης για τους Βουλευτές, Υπουργούς και Πρωθυπουργούς της χώρας μας από το 1980 κι εδώ, οι οποίοι νομοθέτησαν με τρόπο που να αφήνουν παράθυρα στους νόμους, διαχειρίστηκαν και υπέγραψαν επιταγές με δισεκατομμύρια ευρώ , έσπρωξαν έργα σε «κουμπάρους» , «βόλεψαν» σε θέσεις κολλητούς παιδιά κι ανίψια, έβγαλαν χρήμα από μίζες και το πήγαν στο εξωτερικό ( και ας κάνουν τις αθώες περιστερές). Κίνησαν δε και κατ΄επανάληψιν διαδικασίες με επιτροπές της Βουλής για τα σκάνδαλα κι έφτασαν πάντα σε πέντε πορίσματα και στο «όλοι λάδι»…
Ακόμη και για τη λειτουργία του κράτους τα πάντα έμαθαν έντεχνα να τα ρίχνουν στην πλάτη του δημόσιου υπαλλήλου. Όχι ότι δεν έχει κι αυτός ευθύνες, όντως έχει. Υπήρξαν ουκ ολίγοι επίορκοι υπάλληλοι με τα γρηγορόσημά τους και τα «φακελάκια» τους (βλέπε σε εφορίες, τελωνεία, πολεοδομίες, νοσοκομεία κλπ) αλλά όχι όλοι. Τώρα για τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών ρωτούμε: Ποιος έβγαζε τις εγκυκλίους για κάθε θέμα; Ο υπουργός. Ποιος υπέγραφε τις υπουργικές αποφάσεις για τη λειτουργία των υπηρεσιών; Ο Υπουργός. Ποιος υπέγραφε διορισμούς και σύσταση νέων οργανισμών και ΝΠΔΔ; Ο Υπουργός. Ναι ο Υπουργός για να «βολέψει» σε θέσεις «τα δικά μας παιδιά» που ζητούσαν επίμονα ένα ρουσφέτι. Να πώς έγινε αυτό το πολυπληθές δημόσιο. Ποιος ήλεγχε τον κρατικό μηχανισμό; Ο κανένας. Έτσι όλα τα άφηναν οι κυβερνήσεις στον αυτόματο προκειμένου να μην έχουν πολιτικό κόστος και να κερδίζουν ψήφους. Κάπως έτσι κακόμαθε κι ο υπάλληλος κι έκανε ανεξέλεγκτος της κεφαλής του. Και ας μη βιάζεται κανένας να ρίχνει την εύκολη ρετσινιά πάνω σ΄ όλους τους υπαλλήλους. Σ΄ όλες τις δουλειές ιδιωτικές και δημόσιες δεν είναι όλοι ίσοι κι όμοιοι. Απλά τα πράγματα δείχνουν ότι οι φιλότιμοι, εργατικοί και συνεπείς κατάντησαν να σωπαίνουν για όλους και για όλα και να είναι σήμερα οι καρπαζοεισπράκτορες και τα κορόιδα της κοινωνίας που οικοδομήθηκε στην ανομία , την αδικία, την έλλειψης εμπιστοσύνης, τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή και δεν συμμαζεύεται…
Και ο συνδικαλισμός μας έχει μερίδιο ευθύνης. Γιατί δεν κράτησε τον ενιαίο χαρακτήρα του για να επιτελέσει τον σκοπό του, αλλά δομήθηκε από τριακονταετίας o κατακερματισμένος συνδικαλισμός των εργατικών δυνάμεων ο οποίος εξυπηρέτησε πολύπλευρα τα κόμματα στα χρόνια που πέρασαν. Προωθήθηκαν κι απ΄ τον φιλοκυβερνητικό συνδικαλιστικό χώρο προσωπικές φιλοδοξίες και συμφέροντα, υπήρξαν πολλές φορές παρεμβάσεις για ρουσφέτια , υπήρξαν καλύψεις σε πάρα πολλές περιπτώσεις πειθαρχικών παραπτωμάτων ανά την Ελλάδα , υπήρξαν υπουργοποιήσεις αρκετών μελών του συνδικαλιστικού κινήματος που βρίσκονταν στην κορυφή των τριτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων οργάνων και αποδείχτηκε πως μερικοί συνδικαλιστές μόλις έγιναν υπουργοί ξέχασαν αυτόματα τον κόσμο των εργαζομένων που τους στήριζε τόσα χρόνια.
Το θέμα όμως των μεριδίων ευθύνης δεν αφήνει απέξω τους ιδιώτες επιχειρηματίες . Κι αυτοί τόσα χρόνια όλο με κομπίνες οι πιότεροι πορεύονται. Άλλος δεν απέδωσε τον ΦΠΑ και τον κράτησε για κέρδος, άλλος δεν πληρώνει τα ασφάλιστρα στο ΙΚΑ-ΤΕΒΕ-ΟΑΕΕ , άλλος πήρε δάνεια και τα έκανε καλοπέραση και πολυτελείς βίλες, άλλος έφαγε τον κόπο του εργάτη δίνοντάς του ψίχουλα , άλλος πήρε παχυλές επιδοτήσεις και τις έκανε ΙΧ πολυτελείας , άλλος «λάδωσε» για να του κλείσουν τα βιβλία οι εφορίες κ.α.
Μεγάλο Μερίδιο ευθύνης έχουν κι οι Τράπεζες ντόπιες και ξένες που λειτούργησαν κερδοσκοπικά. ( Πολλάκις ίσως και ως νόμιμοι τοκογλύφοι με επιτόκια δανεισμού ως 12-13 μονάδες πάνω απ΄ τα επιτόκια καταθέσεων) Στόχος η κερδοφορία στο 300% από χρόνο σε χρόνο.
Ίσως θα πείτε ότι οι Τράπεζες έκαναν τη δουλειά τους. Εντάξει. Αλλά φταίουν τουλάχιστον για ένα βασικό γεγονός. Αυτό του ότι παρότρυναν με ειδοποιήσεις και τηλεφωνήματα τον κοσμάκι να πάρει εορτοδάνεια με χαριστικές περιόδους αποπληρωμής και δώστου παράχωναν τα ψιλά γράμματα με τις ρήτρες και τα μυστικά και φανερά υψηλά επιτόκια κι έβαλαν στο χέρι έτσι με υποθήκες τις περιουσίες των δανειζόμενων. Σήμερα δε η υπόθεση οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και την Ευρώπη εδράζεται στο γεγονός να μη χρεωκοπήσουν οι Τράπεζες. Γι αυτές είναι τα πακέτα στήριξης κι όχι για να σωθεί ο Ελληνικός λαός που θα πληρώνει δάνεια επί δανείων ως το 3000μ.Χ.
Και τέλος μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει κι η Ευρωπαϊκή Ένωση που ενώ έβλεπε από εικοσαετίας ότι πάμε στα βράχια να ρίξουμε το σκάφος της Ελλάδας , αυτή έβαζε πάνω απ΄ όλα τα πρόσκαιρα κέρδη των μεγάλων κρατών μελών της ( κυρίως Γερμανίας- Γαλλίας) . Όσο για τις αποφάσεις της τελευταίας διετίας, αυτές ξεκάθαρα αποσκοπούν και πάλι στα κέρδη των μεγάλων και των Βορείων κρατών της Ευρώπης. Ο δανεισμός μας αποτελεί πηγή πλούτου γι αυτούς. Για το Δ.Ν.Τ., δυστυχώς η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ τους άνοιξε την πόρτα κι αυτοί ξεκίνησαν την προσφιλή παγκόσμια μοναδική συνταγή τους «περικοπές και ακραία μέτρα μέχρις «εξοντώσεως» των μικρομεσαίων στρωμάτων, » και «Ύφεση στην ύφεση, δάνεια στα δάνεια…» Μήπως σε άλλες χώρες φέρθηκαν ήπια και δεν το ξέρουμε; Ιδού!
Κάθε τρίμηνο λαμβάνονται μέτρα επί μέτρων, φόροι επί φόρων, χαράτσια, μειώσεις μισθών, απολύσεις βαθύτερη ύφεση κι έτσι έρχεται η εξαθλίωση του λαού μας.
Σε ενάμιση μήνα που έρχονται εκλογές. Είναι ΧΡΕΟΣ ο καθένας να προσέλθει στην κάλπη και όχι να απέχει. Να προσέλθει όμως μετά από προσωπική περίσκεψη και περισσυλογή. Να αποκρούσει τις παχυλές υποσχέσεις και τα ψηφοδέλτια που θα του πλασάρουν ως συνήθως οι κομματικοί επιτήδειοι. Επιτέλους ας αναλογιστούμε πού βρισκόμαστε χθες και πού βρισκόμαστε με τους μεγάλους και τρανούς διαχειριστές της εξουσίας και ας αποφασίσουμε με αντικειμενικό τρόπο για την ψήφο μας.