ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΣΠΑΤΑΛΕΣ
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΣΠΑΤΑΛΕΣ
Γιατί είναι και αυτές προπομποί eμφυλίου φτωχών-πλουσίων.
Ήρθε δυστυχώς αγαπητοί αναγνώστες η περίοδος των ισχνών αγελάδων. Περικοπές- περικοπές- περικοπές –φόροι –λογαριασμοί και οι τσέπες των περισσοτέρων είναι πια πανί-με πανί. Πρόσφατα διάβασα πως πριν το 2010 στους δέκα Έλληνες οι 2 ζούσαν με πραγματικό εισόδημα κάτω του ορίου της φτώχειας , οι άλλα 6 και κάτι ήταν αυτοί που αποτελούσαν την λεγόμενη μεσαία τάξη και οι άλλοι 1,5-2 ήταν πλούσιοι. Τώρα η εικόνα έχει ανατραπεί δραματικά. Φτάσαμε στους 4 και κάτι κάτω από το όριο της φτώχειας, στους άλλους 4 πλην κάτι στη μεσαία τάξη και οι υπόλοιποι 2 στους πλουσίους.
Η κατάσταση με όλα τα επαχθή μέτρα που λαμβάνονται δεν μπορεί να βελτιωθεί άμεσα αλλά απαιτείται επίπονη και μακρόχρονη περίοδος μήπως αλλάξει πάλι κάτι έστω και ελάχιστα προς το καλύτερο.
Ωστόσο στο κείμενο αυτό θέλουμε να καυτηριάσουμε ότι παρά το γεγονός πως δεν υπάρχει μία εν τούτοις διαπιστώνουμε ότι ακόμη υπάρχουν κάποιες έστω και πιο λίγες από παλιότερα σπατάλες. Στα δημόσια πράγματα, οι εμπλεκόμενοι στα κοινά από βουλευτές ως απλοί Σύμβουλοι των ΟΤΑ δεν φαίνεται σε αρκετές υποθέσεις να αλλάζουν νοοτροπία. Άραγε δεν προβληματίζονται με κάποιες τρελές δαπάνες για μεγάλες εκδηλώσεις, για τρανές αδελφοποιήσεις με τραπεζώματα με κρατικές δαπάνες, για πολυτελείς επιπλώσεις γραφείων, για πολυτελή αυτοκίνητα μετακίνησης για αεροπορικά πολυήμερα ταξιδάκια στο εξωτερικό σε χώρες μακρινές για εκθέσεις ή άλλες δράσεις ή ακόμη και για τις δράσεις Ελληνοτουρκικής φιλίας που έγιναν τα τελευταία χρόνια; Μπορεί κανείς να γράψει πολλές αράδες με σπατάλες και απερισκεψίες των ιθυνόντων σε όλα τα επίπεδα. Καιρός όμως να σταματήσουν όλα αυτά και να δούμε το μαύρο μας το χάλι που προήλθε από τις σπατάλες μας και την ουσιαστική έλλειψη ελέγχου και της λογικής της οικονομίας υπέρ του Δημοσίου συμφέροντος και όχι υπέρ της δικής μας τσέπης.
Το ίδιο έπαθαν και αρκετοί ιδιώτες με δανεικά καλοπερνούσαν και σπαταλούσαν και ταξίδευαν και διασκέδαζαν αλόγιστα. Τώρα «αλοίμονο στον καλομάθητο ως ώτου κακομάθει» . Το θέμα βεβαίως της σπατάλης έβλαψε πρωτίστως και τη νέα γενιά. Έμαθε μεγάλο πλήθος των νέων μας να τα έχει όλα έτοιμα και μπόλικα και να μην ιδρώνει το αυτί της. Να τώρα που πάμε! Η ανεργία και η ανέχεια μας πνίγει όλους μαζί. Γι αυτό καιρός είναι όλοι να κόψουμε τις ιδιωτικές σπατάλες και να στραφούμε σε έργα προσφοράς στους πάσχοντες και αναξιοπαθούντες γνωστούς ή αγνώστους συνανθρώπους μας. Ακόμη κι όσοι κατέχουν πλούτο δεν πρέπει να κάνουν επίδειξη στους υπόλοιπους. Ας αναλογιστεί ο καθένας μας τον άλλο που δεν έχει να φάει κυριολεκτικά, που είναι άνεργος που είναι άστεγος και ας αποφασίσει αν πρέπει με τις σπατάλες του να τον ερεθίζει και να τον κεντρίζει. Γιατί αν οι τηλεοράσεις δείχνουν την χλιδή των πλουσίων κάθε τόσο και λιγάκι και αν δεν σταματήσουν οι επιδεικτικές σπατάλες τότε δεν θα αργήσουμε να πάμε σε εμφύλιο σπαραγμό. Οι πεινασμένοι κλέφτες θα πολλαπλασιαστούν κι άλλο και οι κουμπούρες θα πάρουν φωτιά . Κι άντε να συμμαζευτούν μετά τα ασυμμάζευτα συντρίμμια του Ελληνικού Έθνους!